|
|
|
|
Plain-Language Summary |
|
|
A REVIEW OF THE POST-MORTEM DISPERSAL OF CEPHALOPOD SHELLS This review is concerned with the post-mortem (nekroplanktonic) distribution of the chambered shells of deceased cephalopods, a group of molluscs best known to the general public through the Pearly Nautilus. It is shown that the wide nekroplanktonic dispersal of shells of nautiloids and the extinct group of the Ammonites is commonly the outcome of transport by oceanic currents. The susceptibility to transport of a particular shell-type depends largely on the shape of the conch and the size of its living chamber. Highly compressed shells of ammonites were less likely to be dispersed post-mortem. The comparative likelihood of a certain shell-type having been carried far and wide can be judged by means of a simple graphical procedure, using standard measurements on the shell, known as principal coordinate analysis. On approaching the end of life of the cephalopod, the depth-regulating function of the shell malfunctions, as has been established by marine biologists, which causes the dying animal to rise to the surface, notwithstanding the nature of the shell-morphology. Resumen en EspañolREVISIÓN DE LA DISPERSIÓN POST-MORTEM DE CONCHAS DE CEFALÓPODOS Entre los invertebrados, la distriución de los cefalópodos camerados constituye un caso especial debido a su potencial para la dispersión post-mortem. La antigua opinión prevaleciente para muchos, menos para la mayoría de los especialistas, de que las conchas se acumulaban en las áreas de vida o cerca de ellas, de forma similar a los gasterópodos, ha sido reemplazada por la idea de que la dispersión necroplanctónica es la regla más que la excepción. La base para este cambio es principalmente atribuible a un incremento en el conocimiento de la dispersión post-mortem de las conchas de los nautiloideos actuales, y la consiguiente extrapolación de estos resultados a las interpretaciones paleobiogeográficas de la distribución de los ammonites. Un nuevo elemento explorado en este trabajo es la importancia de los organismos incrustantes, como las ostras, como herramienta para estudiar la tafonomía de los ammonites dispersados de manera necroplanctónica. PALABRAS CLAVE: nautiloideos; ammonites; dispersión post-mortem; Océano Índico; Océano Pacífico; incrustantes. Translator: Manuel Salesa Résumé en FrançaisUne revue de la dispersion post-mortem des coquilles de céphalopodes Parmi les invertébrés, la distribution des céphalopodes à chambre constitue un cas spécial du a leur potentiel de dispersion post-mortem. L’opinion initiale la plus couramment acceptée, mais loin de faire l’unanimité, selon laquelle les coquilles s’accumulaient sur, ou proche, de la zone de vie, à la manière que les gastéropodes, a été supplantée par le consensus que la dispersion necroplanctonique est la règle plutôt que l’exception. La base de ce revirement est principalement attribuable à l’augmentation des connaissances sur la dispersion post-mortem des coquilles de nautiloïdes actuels, et l’amélioration de l’extrapolation de ces résultats appliquée aux l’interprétations paléobiogéographiques de la distribution des ammonites. La signification des organismes encroûtants, tels que les huîtres, est un nouvel élément testé ici en tant qu’outils d’étude taphonomique sur propagation necroplanctonique des ammonites. Mots Clefs: nautiloïdes; ammonites; dispersion post-mortem; Océan Indien; Océan Pacifique; organismes encroûtants Translator: Olivier Maridet Deutsche ZusammenfassungEin Überblick über die post-mortem Verbreitung von Cephalopoden Gehäusen Gekammerte Cephalopoden sind ein Spezialfall unter den Invertebraten, da ihre Gehäuse ein großes Potenzial für post-mortem Verbreitung haben. Entgegen der frühere Meinung vieler Forscher, dass die Gehäuse dort angehäuft werden wo die Tiere lebten, wie es bei Gastropoden der Fall ist, glaubt man heute, dass nekroplanktonische Verbreitung eher die Regel denn die Ausnahme ist. Als Gründe für diese Änderung sind neue Erkenntnisse über post-mortem Verbreitung bei heutigen Nautiliden sowie eine verbesserte Hochrechnung dieser Ergebnisse was paläobiogeographische Interpretation von Ammonitenverteilung angeht zu nennen. Im Folgenden wurde als neuer Faktor die Bedeutung von Überkrustern wie Austern miteinbezogen, anhand derer es möglich ist, die Taphonomie von nekroplanktonisch verbreiteten Ammoniten zu untersuchen. Schlüsselwörter: Nautiliden; Ammoniten; post-mortem Verbreitung; Indischer Ozean; Pazifischer Ozean; Überkruster Translator: Eva Gebauer
Translator: Ashraf M.T. Elewa Polski AbstraktPośmiertne rozprzestrzenienie skorup głowonogów - przegląd Wśród bezkręgowców, specjalną kwestię stanowi rozmieszczenie komorowych głowonogów ze względu na ich potencjał pośmiertnego rozprzestrzenienia. Początkowo dominująca opinia wielu, ale nie wszystkich, specjalistów była taka, że skorupy akumulowały się w, lub blisko miejsca rozmieszczenia za życia, w taki sam sposób jak to ma miejsce u ślimaków; została jednak zastąpiona przez ogólną akceptację faktu, że nekroplanktoniczne rozmieszczenie jest raczej zasadą niż wyjątkiem. Za powód tego zwrotu można uznać wzrost wiedzy o pośmiertnym rozprzestrzenieniu skorup współczesnych głowonogów i polepszoną ekstrapolację tychże danych na interpretacje paleobiogeograficzne dotyczące rozprzestrzenienia amonitów. Nowym elementem tu zbadanym jest znaczenie enkrusterów, takich jak ostrygi, jako narzędzia do badania tafonomii nekroplanktonicznie rozprzestrzenionych amonitów. SŁOWA KLUCZOWE: łodzikowate, amonity, rozprzestrzenienie pośmiertne, Ocean Indyjski, Pacyfik, enkrusterzy Translators: Dawid Mazurek and Robert Bronowicz |
|
