A revision of the Devonian Malvinokaffric dalmanitid trilobite Dalmanitoides Delo, 1935, on the basis of new data from Argentina

 Juan J. Rustán and N. Emilio Vaccari

Paleontologists often interpret the past diets of extinct species by analyzing dental microwear, the microscopic wear features on fossil teeth. To analyze dental microwear, observers view wear surfaces either through the microscope or on images taken through a microscope and categorize microwear features as pits and scratches. However, microwear analysis is a subjective process, and despite significant potential for variation in how different observers perceive microwear, there has been little investigation on the magnitude of observer bias. In this study, five observers with variable amounts of initial experience with dental microwear analysis analyzed standardized sets of dental microwear images, and their results were compared iteratively as they accumulated additional experience and training. The results suggest that different observers interpret microwear patterns differently, regardless of the degree of experience or amount of practice. However, after a small amount of initial practice, all observers got very highly correlated results. In other words, even though observers did not recognize the same numbers of pits and scratches on each image, they were able to find the same relative differences between each image. These results suggest that the number of pits and scratches is not an effective means for interpreting dental microwear and is likely to lead to erroneous dietary interpretations. However, when one observer collects all the data and focuses on relative differences between microwear patterns rather than absolute numbers of microwear features, the interpretations are much more reliable.

Resumen en Español

Tasas de error y sesgo del observador en el análisis del microdesgaste dentario mediante microscopía óptica

A pesar del uso generalizado de la microscopía óptica en el análisis de microdesgaste dentario, son raros los estudios en los que se tiene en cuenta el error del observador. Sin embargo, el análisis del microdesgaste mediante microscopía óptica puede ser más propenso al sesgo del observador que el realizado mediante microscopía electrónica de barrido (SEM) o microscopía confocal. En este trabajo hemos medido el error del observador entre cinco observadores que analizaron independientemente series de superficies de desgaste dentario en microfotografías digitales tomadas mediante un microscopio óptico. En el caso de observadores experimentados, el error en el microdesgaste medido a partir del microscopio óptico es de magnitud similar a las tasas de error en los análisis mediante SEM. Un error intraobservador significativo es raro entre los observadores más experimentados y más frecuente entre los observadores no experimentados. Sin embargo, ya que los observadores se familiarizan con una imagen cuando la analizan repetidamente, el error intraobesrvador medido en este caso y en otros estudios similares mediante SEM puede ser artificialmente bajo. El error interobservador es altamente significativo y no parece que disminuya con la experiencia. No obstante, los datos recogidos por todos los observadores son estrechamente correlacionables. En lo esencial, todos los observadores encontraron diferencias similares en el microdesgaste entre las especies analizadas, aunque los valores absolutos de los datos dependen del observador. Con vistas al futuro, los resultados sobre microdesgaste serían más consistentes si los observadores adoptaran métodos que aseguraran la “ceguera” del observador y evitaran la práctica común de combinar datos de observadores diferentes, o incluso del mismo observador cuando las observaciones están separadas en el tiempo o con un grado diferente de experiencia. En lugar de utilizar bases de datos sobre microdesgaste previamente publicadas de una especie viva para interpretar paleodietas, sería más conveniente disponer de bibliotecas compartidas de imágenes de microdesgaste a partir de las cuales los observadores podrían generar sus propios datos como base de inferencias sobre las paleodietas.

PALABRAS CLAVE: desgaste dentario; microscopía óptica; microdesgaste; sesgo del observador; error del observador; paleodieta

Traducción: Miguel Company

Résumé en Français

Taux d’erreurs et biais de l’observateur dans les analyses de micro usure dentaire utilisant la microscopie optique

Malgré l’usage croissant de la microscopie optique dans les analyses de micro usure, des études montrent que les erreurs dues à l’observateur sont rares. Malgré tout, les analyses de micro usure en microscopie optique pourraient plus être sujet à des biais de l’observateur qu’avec la microscopie électronique ou confocale. Nous avons mesuré les erreurs d’observation de cinq observateurs, qui on analysé indépendamment un jeu identique de surfaces d’usure dentaire à partir de micrographies numériques prises sur un microscope optique. Pour des utilisateurs de microscopie expérimentés, les taux d’erreurs en microscopie optique furent du même ordre de grandeur que des taux d’erreurs par des méthodes utilisant la microscopie électronique. Les erreurs significatives pour un même observateur étaient rares pour les plus expérimentés et plus importantes parmi les observateurs inexpérimentés. Toutefois, du fait que les observateurs développent des habitudes liées à l’analyse répétitive de la même image, les erreurs mesurées ici pour un même observateur et dans des études similaires en microscopie électronique peuvent être artificiellement basses. Les erreurs entre observateurs étaient hautement significatives et ne semblaient pas diminuer avec l’expérience. Toutefois les données collectées par les différents observateurs étaient hautement corrélées. De façon générale tous les observateurs on trouvé des différences de micro usure équivalentes entre les espèces analysées, bien que les valeurs absolues de données étaient dépendantes des observateurs. A l’avenir, les résultats de micro usure seront plus robustes si les observateurs adoptent des méthodes qui assurent l’objectivité de l’observateur, et évitent la pratique courante de combiner les données provenant de différents observateurs, ou même des données d’un même observateur quand ses observations sont séparées par le temps et l’expérience. Plutôt que d’utiliser des bases de données pré-publiées de micro usure dentaire d’espèces actuelles comme référence pour interpréter les habitudes alimentaires passées, les chercheurs auraient meilleur compte de construire une librairie commune d’images de micro usure à partir de laquelle les observateurs pourraient générer leur propre données de base pour interpréter les habitudes alimentaires dans le fossile.

MOTS CLEFS : usure dentaire, microscopie optique, micro usure dentaire, biais de l’observateur, alimentation passée.

Translator: Olivier Maridet

Deutsche Zusammenfassung

Fehlerquoten und Betrachterverzerrung bei Microwear–Analysen mit Lichtmikroskopie

Trotz des gestiegenen Einsatzes von Lichtmikroskopie bei Mikrowear-Analysen sind Untersuchungen über Betrachterfehler selten. Dennoch ist Mikrowear-Analyse mit Lichtmikroskopie möglicherweise anfälliger für Betrachterfehler als SEM oder Konfokalmikroskopie. Wir maßen Betrachterfehler bei fünf Betrachtern, die unabhängig voneinander identische Sätze digitaler Aufnahmen von dentalen Microwear-Oberflächen analysierten, die durch einem Lichtmikroskop gemacht worden waren. Für erfahrene Mikroskopiker war der Fehler bei der Lichtmikroskopie-basierten Microwear gleich hoch wie die Fehlerquoten bei SEM-basierten Microwear-Methoden. Signifikante Intraobserver-Fehler waren bei den erfahrensten Betrachtern selten und höher bei den Unerfahrenen. Da jedoch Betrachter bei wiederholtem analysieren desselben Bildes eine Vertrautheit entwickeln, mag die hier und bei anderen ähnlichen SEM-Untersuchungen gemessene Intraobserver-Fehlerquote künstlich niedrig sein. Interobserver-Fehler waren von hoher Relevanz und schienen sich bei mehr Erfahrung nicht zu verringern. Nichtsdestotrotz korrelierten die von allen Betrachtern gesammelten Daten eng miteinander. Im Wesentlichen fanden alle Betrachter ähnliche Microwear-Unterschiede zwischen den analysierten Arten obwohl die Absolutwerte vom jeweiligen Betrachter abhingen. In Zukunft werden Microwear-Analysen stabiler sein, wenn die Betrachter Methoden einführen, die „Betrachterblindheit“ sicherstellen. Auch sollte die übliche Praxis der Datenkombination von verschiedenen Betrachtern oder einem einzelnen Betrachter, wenn die Beobachtungen über einen längeren Zeitraum durchgeführt oder unterbrochen wurden, vermieden werden. Statt bereits publizierte Microwear-Datenbanken über heutige Arten als Basis für die Bestimmung von Paläonahrung zu nutzen, könnte es für Wissenschaftler besser sein, gemeinsam nutzbare Microwear-Bilderverzeichnisse aufzubauen mit denen Betrachter ihre eigenen Daten generieren und Schlussfolgerungen über Paläonahrung anstellen können

SCHLÜSSELWÖRTER: Zahnabrieb; Lichtmikroskopie; Microwear; Betrachterverzerrung; Betrachterfehler; Paläonahrung

Translators: Eva Gebauer and Anke Konietzka

Arabic

Translator: Ashraf M.T. Elewa

Polski Abstrakt

WSKAŹNIKI BŁĘDÓW I ODCHYLENIE OBSERWACJI BADACZA W ANALIZIE MIKROZUŻYCIA ZĘBÓW Z WYKORZYSTANIEM MIKROSKOPII ŚWIETLNEJ

Pomimo coraz większego wykorzystywania mikroskopii świetlnej w analizie mikrozużycia zębów, ilość badań skupiających się na określeniu błędów popełnianych przez osoby wykonujące te analizy jest stosunkowo niewielka. Pomimo tego analiza mikrozużycia z wykorzystaniem mikroskopii świetlnej może być bardziej podatna na subiektywizm badaczy niż SEM czy mikroskopia konfokalna. Zmierzyliśmy błędy popełniane wśród grupy pięciu badaczy, którzy niezależnie analizowali identyczne zestawy powierzchni zużycia zębów na mikrofotografiach wykonanych przy pomocy mikroskopu świetlnego. W przypadku doświadczonych badaczy pracujących z mikroskopem wielkości błędów analiz wykonanych mikroskopem świetlnym były porównywalne do błędów powstałych przy wykorzystaniu SEM. Ilość znaczących błędów poszczególnych badaczy była niższa u doświadczonych naukowców a wyższa u niedoświadczonych badaczy. Jednakże ponieważ ciągłe obserwowanie tych samych próbek powoduje zapoznanie się z nimi, zmierzone w tej i innych podobnych analizach SEM błędy poszczególnych badaczy mogą być sztucznie zaniżone. Błędy pomiędzy badaczami były wyraźnie znaczące i nie wykazywały spadku wraz ze wzrostem doświadczenia. Pomimo tego wyniki otrzymane przez wszystkich naukowców były ściśle korelowalne. Zasadniczo wszyscy badacze znaleźli te same różnice w mikrozużyciu pomiędzy badanymi gatunkami, nawet pomimo faktu iż absolutne wartości danych były zależne od konkretnego naukowca. Kontynuując, wyniki badań mikrozużycia będą bardziej dokładne jeśli badacze zaczęliby stosować metodologie, które zapewniłyby niezależność naukowca od poprzednich wyników badań, zarówno jeśli chodzi o łączenie wyników otrzymanych przez innych badaczy jak również swoich oddzielonych czasem i poziomem doświadczenia. Zamiast używać opublikowanych wcześniej wyników badań mikrozużycia zębów współczesnych gatunków jako bazy do interpretacji paleodiety, badacze przysłużyliby się lepiej tworząc ogólnodostępną bazę zdjęć mikrozużycia, dzięki którym inni naukowcy mogliby generować ich własne dane jako bazy do interpretacji paleodiety.

Słowa kluczowe: zużycia zębów, mikroskopia świetlna, mikrozużycie, odchylenie wyników badaczy, błędy badaczy, paleodieta

Translators: Dawid Mazurek, Robert Bronowicz, and Daniel Madzia